نقش روحانیت در دین یهود

هودیان روحانیون خود را خاخام یا ربی می نامند. ربی کسی است که بر شریعت یهودی (هلاخا) و دیانت یهود به اندازه کافی تسلط داشته باشد تا بتواند جماعتی از هم کیشان خود را هدایت نماید و به سوال ها و اختلاف نظرهایی که بر سر هلاخا پیش می آید پاسخ دهد. نقش ربی در حکم یک معلم مذهبی است. در آیین یهود، برخلاف مسیحیت، صلاحیت برگزاری مراسم و مناسک مذهبی تنها بر عهده ربی نیست و هر مرد بالغی در یک جامعه یهودی می تواند هدایت چنین مراسمی را برعهده گیرد.  البته هرچند در میان یهودیان اجرای مناسک مذهبی و نماز نیازی به حضور ربی ندارد، با این حال ربی ها نقش مهمی در حیات اجتماعی جوامع یهودی ایفا می کنند، چرا که جوامع سازمان یافته نیار به ارشاد معنوی دارند.
هنگامی که فرد دوره آموزشی مشخصی را طی کند به او مدرکی به نام سمیخا داده می شود که صلاحیت وی در امور مذهبی را تایید می کند.
در دین یهود ربی ها مانند مردان عادی حق ازدواج دارند.

 

حجاب در دین یهود

در کتاب «حجاب در اسلام»، آمده است: «گرچه پوشش، در بین عرب مرسوم نبود و اسلام، آن را به ‏وجود آورد، ولی در ملل غیر عرب، به شدیدترین شکل، رواج داشت. در ایران و در بین یهود و مللی که از فکر یهود پیروی می‏کردند، حجاب، به مراتب شدیدتر از آنچه اسلام می‏خواست وجود داشت. در بین این ملت‏ها وجه و کفّین (= صورت و کف دست‏ها) هم پوشیده می‏شد. حتی در بعضی از ملت‏ها سخن از پوشیدن زن و چهره زن نبود، بلکه سخن از قایم کردن زن بود و این فکر را به صورت یک عادتِ...

اولین دین (یهود)

یهودیت یکی از ادیان ابراهیمی است که پیروان آن عموماً فرزندان قوم بنی اسرائیل هستند. این دین نخستین دین ابراهیمی به شمار می‌رود. پیامبر یهودیان موسی نام دارد و کتابی که به وی منسوب می‌کنند تورات نام دارد.

«یهود» واژه‌ای عربی است که وارد فارسی شده و پارسی این واژه «جهود» است. در ایران، از عنوان «کلیمی» یعنی پیرو موسی کلیم الله نیز برای نامیدن یهودیان استفاده می‌شود. در واقع کلیمیان ایران عمدتا از نسل افرایم فرزند یوسف هستند در حالیکه یهودیان اصالتا از نسل یهودا هستند.

ملّت ابراهیم، حدود ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد مسیح به کنعان مهاجرت کرده سکنی گزیدند.این قوم دارای حکومتی واحد نبوده و به صورت ۱۲ قبیله (سبط) بسر میبردند. هر سبط دارای استقلال بود و توسط مسن ترین یا جنگاور ترین فرد اداره میشد. از افراد شاخص قوم یهود میتوان سموئیل، طالوت(شائول)، داوود وسلیمان را نام برد. سموئیل از انبیاُ الهی و قاضیان قوم یهود بود که آنها را از داشتن پادشاه منع می‌کرد. وی تعالیم حقیقی را رواج میداد و از جهت اخلاقی قوم یهود را بسیار تربیت کرد. طالوت نخستین پادشاه قوم یهود بود، پس از وی داوود و سپس سلیمان نبی و دیگر انبیا یا پادشاهان حکومت کردند. اکنون کشور اسرائیل یک کشور یهودی-مسلمان در جهان شناخته می‌شود که متعلق به یهودیان، مسلمانان و مسیحیان ساکن آن است. یهودیان در بسیاری از کشورهای جهان ساکن هستند. برای مثال در ایران بیش‌از ۳۵۰۰۰ یهودی وجود دارد، که این، پس از اسرائیل ایران را دومین کشور پرجمعیت یهودیان در خاورمیانه کرده‌است.

اهلِ کتابِ «شریعت موسی»

سفر شریعت – تألیف اسفار پنجگانه – اساطیر «آفرینش» – شریعت موسی – احکام عشره (ده فرمان) – مفهوم خدا – روز سبت – خانوادة یهودی – ارزیابی شریعت موسی برای یهودیان مقدور نبود که پس از بازگشت خویش یک دولت نظامی تأسیس کنند، چون نه افراد کافی داشتند نه آن اندازه ثروت که بتوانند به چنین کاری برخیزند. از طرف دیگر، چون نیازمند نوعی سازمان اداریی بودند که، در عین اعتراف به سیادت پارسیها، وسیلة آن باشد که وحدت ملی و نظم و سامان حفظ شود، کاهنان در صدد برآمدند که قوانینی وضع کنند که مانند قوانین یوشیا بر احادیث...

سلیمان در اوج افتخار خویش

اصل یهود- ظواهر- زبان- سازمان اداری- داوران و شاهان- شائول- داوود- سلیمان- ثروت او- هیکل- پیدایش مشکل اجتماعی در بنی‌اسرائیل تنها چیزی که دربارة اصل نژادی یهود می‌توان گفت این گفتة مبهم است که آن قوم از نژاد سامی بوده، و با سامیان دیگر ساکن آسیای باختری وجه تمایز و اختلاف دقیقی نداشته‌اند؛ تاریخ یهود است که سازندة این قوم به شمار می‌رود، نه اینکه یهودیان تاریخ خود را ساخته باشند. یهودیان، در آغاز ظهور خود، آمیخته‌ای از نژادهای گوناگون بودند؛ حق این است که وجود نژادی «خالص»، که توانسته باشد در میان...