عمل خیر یا صدقه در آیین یهود

دستگیری از نیازمندان در میان فرامین تورات جایگاه ویژه ای دارد. در واقع کلمه عبری تصداقا Tzedakaکه واژه عربی صدقه از آن گرفته شده معنایی عمیق تر از  "بخشش" یا "دستگیری از بی نوایان" دارد. این کلمه به معنای درستی، صداقت، عدالت و حقانیت است و دلالت بر این دارد که آنچه فرد به نیازمندان می دهد حق آنها و مال آنها است.
تورات دستگیری از نیازمندان را به عنوان یک فرمان الهی...دستگیری از نیازمندان در میان فرامین تورات جایگاه ویژه ای دارد. در واقع کلمه عبری تصداقا Tzedakaکه واژه عربی صدقه از آن گرفته شده معنایی عمیق تر از  "بخشش" یا "دستگیری از بی نوایان" دارد. این کلمه به معنای درستی، صداقت، عدالت و حقانیت است و دلالت بر این دارد که آنچه فرد به نیازمندان می دهد حق آنها و مال آنها است.
تورات دستگیری از نیازمندان را به عنوان یک فرمان الهی مطرح می کند. در سرزمین اسراییل باستان، زارع یهودی می بایست گوشه ای از مزرعه و محصولش را برای نیازمندان در نظر می گرفت.  در دوران عتیق، یهودیان آموختند که در اختیار داشتن ثروت به معنی مالکیت آن نیست و موفقیت انسان در کارهایش در نتیجه برکت الهی است، و آن که بسیاری اوقات، برکت برای دیگران منظور شده است و شخص فقط مأموریت نگهداری از آن را به عهده دارد. فرمان صدقه آن قدر مهم است که حتی نیازمندان مکلفند از محتاجان دیگر دستگیری نمایند.
برخی علمای یهود گفته اند که دادن صدقه بالاترین درجه را در میان احکام دارا است و به تنهایی با همه احکام دیگر برابری می کند. در دیدگاه آنان یهودی که از پرداخت صدقه سر باز می زند در حکم مشرک می باشد. همچنین دادن صدقه در کنار نماز (تفیلا) و توبه (تشووا) برای آمرزش گناهان ضروری است.
بنا بر قوانین شرع یهود، مراسم اعیاد مذهبی یهودیان کامل نیست مگر این که نیازمندان را به شادمانی خود دعوت نمایند. در لهستان قرن هفدهم، شورای رهبری یهودیان قانونی وضع نمود که در مقابل هر ده نفری که به جشن عروسی دعوت می شوند، جا برای یک نفر نیازمند در نظر گرفته شود.
بطور سنتی خانواده های یهودی بین ده تا بیست درصد کل درآمد خود را به نیازمندان صدقه می دهند.  فیلسوف و قانون گذار بزرگ یهودی در قرون وسطی، موسی ابن میمون (هارامبام) درباره سلسله مراتب صدقه نوشته است که اهدای صدقه در شرایطی به بهترین صورت انجام می شود که نه صدقه دهنده دریافت کننده کمکش را بشناسد و نه فرد نیازمند بداند این صدقه از سوی چه کسی اهدا شده است، چرا که به این ترتیب از نگرانی و شرمساری کاسته می شود و از توقع دریافت چیزی در مقابل صدقه جلوگیری می شود.
یهودیان معتقدند شخص آنچه را ایثار می کند هرگز از دست نمی دهد. خداوند به آنهایی که می بخشند، نه فقط در جهان باقی، بلکه در همین جهان فانی، با برکت بیشتر پاداش می دهد و نیکی آنان را جبران می کند.
شریعت یهود همچنین حکم می کند که رسیدگی به افراد نیازمند در میان اقوام و بستگان نسبت به دیگران در اولویت قرار گیرد.  در عین حال به یهودیان دستور داده شده تا به افرادی که کاملاً خارج از جامعه خودشان هستند نیز کمک کنند و به نیازمندان غیریهودی در کنار هم کیشان خود رسیدگی کنند. از همین رو است که در جهان امروز به ندرت می توان جامعه یهودی یافت که دارای جمعیت قابل توجهی باشد و تعداد قابل توجهی بیمارستان و یا مراکز خدمات اجتماعی جهت استفاده کلیه آحاد جامعه ایجاد نکرده باشد.